ویتامین C یکی از ویتامینهای محلول در آب است. این ویتامین به سرعت در برابر هوا یا درحین فرآیند پختن غذاها اکسید می شود و در تشکیل کلاژن و مواد داخل سلولی ، استخوان ، دندان و ترمیم زخم ها استفاده می شود.
عملکرد:
- ویتامینC نقش مهمی در واکنشهای اکسیداسیون و احیا ایفا می کند.
- این ویتامین برای سنتز کلاژن ضروری می باشد.
- این ویتامین خاصیت آنتی اکسیدانی دارد و از بدن در برابر پراکسیداسیون لیپید، آسیب DNA، پروتئین و اکسیداسیون LDL ( کلسترول با دانسیته پایین ) محافظت می کند.
- ویتامین C مانع از تشکیل عوامل سرطان زا از جمله نیتروزآمینها در غذا و دستگاه گوارش می گردد.
- از طریق کمک به تبدیل تریپتوفان به 5- هیدروکسی تریپتوفان این ویتامین در سنتز نوروترانسمیتر سروتونین نقش دارد.
- این ویتامین در بهبود زخم کمک می کند.
- ویتامین C برای سنتز کارنیتین ضروری است.
- برای احیا فرم آهن فریک به فرو و نیز تسهیل در جذب و انتقال آهن در خون بدن به این ویتامین نیاز دارد.
- این ویتامین برای اکسیداسیون فنیل آلانین و تیروزین و تبدیل فولات به اسید تتراهیدروفولیک و سنتز نوراپی نفرین از دوپامین ضروری است.
- ویتامین C از طریق افزایش عملکرد لوکوسیتها تولید اینترفرون و افزایش اتصال غشا سلولهای موکوس عملکرد سیستم ایمنی را بهبود می بخشد.
- این ویتامین در حفظ عملکرد ریه نقش مهمی ایفا می کند.
- استرسهای عاطفی، فیزیولوژیکی یا روانی باعث افزایش دفع ادراری آسکوربات و کاهش سطح آن در خون می باشد.