علايم و نشانه­ هاي كمبود ويتامين ­های محلول در آب

ويتامين B1: در مراحل اوليه موجب آنوركسي مي­گردد. كمبود طولاني تيامين موجب بيماري بري­بري مي­گردد. بيماران الكلي با كمبود مزمن تيامين، ممكن است دچار تظاهرات سيستم عصبي مركزي گردند.

ويتامين B2: كمبود ريبوفلاوين در انسان­ها نادر است. شايعترين علامت كمبود ريبوفلاوين، رنگ پريدگي مخاط، زخم گوشه هاي دهان. کاهش حدت بینایی، خشکی و سوزش چشم، آب مروارید، التهاب عروق صلبیه چشم است.

ويتامين B3: كمبود ويتامين B3 در انسان­ها نادر است. علايم كمبود ويتامين B3 شامل كرختي شست پا، ميالژيا (خستگی مفرط)، خستگي، سردرد، بي خوابي، اختلال عملكرد روده­اي ، پاراستزي دست­ها و پاها و اختلال در توليد آنتي بادي.

اسيد فوليك (ویتامین B9): در مراحل اوليه، سطح خوني هموسيستئين ممكن است افزايش يابد. در اثر كمبود مداوم اسيد فوليك، آنمي مگالوبلاستيك اتفاق مي­افتد.

ويتامين B12: كمبود ويتامينB12 در ابتدا به صورت كم خوني و تغييرات نورولوژيكي بروز مي­كند. در اثر كمبود ويتامين B12 ، بيماري آنمي پرنيشیوز ( خطرناک)ايجاد مي­شود.

(کم‌خونی پرنیسیوز يا کم‌خونی پرنیشیوز(Pernicious anemia)  نوعی کم‌خونی مگالوبلاستیک است که علت آن واکنش دستگاه دفاعی بدن علیه سلول‌های دیواره معده است. سلول‌های دیوارهی معده فاکتور داخلی را ترشح می‌کنند که برای جذب ویتامین B12 غذا وجود آن ضروری است. بنابراین، تخریب سلول‌های دیواره معده سببِ نبودِ فاکتورداخلی و درنتیجه جذب ناچیز ویتامین B12 می‌شود.)

ويتامين C: كمبود شديد ويتامين C موجب بيماري اسكوروي مي­گردد و با تظاهرات خونريزي دهنده و اختلال در عملکرد سیستم ایمنی همراه است.

ويتامين H (بیوتین): برخي از نشانه­هاي كمبود بيوتين شامل پوست خشك و فلسي ، آنوركسي (بی اشتهایی) ، درماتيت سبورتيك ، كونژكتيويت (التهاب ملتحمه چشم) و اختلالات عصبي مي­باشند.